Beste Grote Vriend,

Toen wij afscheid namen wist ik niet wat mij allemaal te wachten stond. Volgens mij wist jij dat wel. Dat besefte ik toen ik mij opeens je grijns weer herinnerde. Ik ben minstens drie keer doodgegaan – bij wijze van spreken, anders had ik al drie keer een woordje met je kunnen wisselen.
Het is en was niet altijd makkelijk. Maar ik moet niet zeuren, ik ben slechts de schepper van mijzelf, jij van een hele wereld. Afgezien daarvan, ik heb meer vrij dan jij, jij hebt maar één dag per week. Ik besef ook dat jij, voordat ik maar een woord heb geschreven, weet wat ik te zeggen heb. Eigenlijk zit ik tegen mijzelf te kletsen, tenslotte zit ik hier alleen en dat is nou net het gat in mijn bestaan. De spaties tussen de woorden. De nachten tussen de dagen, dagen die voorbij razen. Dat gemis noem ik liefde, een begrip dat ik je natuurlijk niet hoef uit te leggen. Je zegt altijd dat jij dat bent, de liefde. Hoe dan ook, ik krijg het maar niet gevuld, dit gat in mijn bestaan en – eerlijk gezegd – dat neem ik je soms best wel eens kwalijk.

Op een dag van een jaar stond ik op het punt om het maar op te geven. Ik zag er geen gat meer in (geintje). Toen moet jij hebben bedacht om mij op puzzeltocht te sturen. Mijn eerste verbazing – ik vond de eerste aanwijzing – was niet van deze wereld. Snel volgden er nog meer verwijzingen. Gretig en hoopvol volgde ik mijn weg tot ik na lang zwerven besefte dat het nergens toe leidde. Ik wilde het weer opgeven en tegelijkertijd wilde ik toch verder. Het was verdorren of leven volgens de vier jaargetijden. Gelukkig voelde ik me nooit alleen. Bij ieder verlies van de minste hoop haalde jij weer een streek uit, waarvoor mijn dank, zonder die trap onder mijn kont was ik niet verder gekomen.

Maar… de puzzeltocht duurt ondertussen onmenselijk lang en ik heb alle stukjes gelegd, dat wil zeggen, op één na. Die is kwijt. Ik vind het nergens. Heb ik nog niet genoeg gedaan? Kan je niet eens een keertje gewoon onvoorwaardelijk helpen? Dan zal ik de puzzel opplakken en naar je toesturen, dan kan je hem glimlachend ophangen. Dan is het voor mij ook een keertje zondag! Amen!

Groetjes en evenzo goeie vrienden,
je weet wel

Kort verhaal Gebed God Heilig Hart Hoop Liefde Wende