08:22 uur

Zo… nou… daar zitten we weer.
Het is in ieder geval een schitterende dag.
Wat staat er weer een lange rij auto’s bij het stoplicht, het lijkt wel of niemand meer kan lopen… ach, daar is ze weer. Even zwaaien. Kind wat heb je toch mooie rooie haren, doe maar goed je best op school. Iedere keer denk ik dat het ons Marieke is toen ze klein was. Wie had toen kunnen denken dat ze naar Australië zou gaan. Dat is zo ver weg dat ze niet eens kan bellen… Australië… die zal ik wel nooit meer zien. In ieder geval hebben we onze Piet nog, die komt eens per jaar in ieder geval op bezoek… als ik jarig ben. Jammer dat hij weer snel weg moet. Ach, ze hebben het tegenwoordig allemaal zo druk.

‘Goedemorgen, mevrouw Timmermans, heeft het ontbijt gesmaakt? Dan neem ik uw bordje weer mee en dan krijgt u van mij een lekker kopje thee.’
‘Maar ik heb koffie gevraagd. Waarom luisteren jullie nou nooit?’
‘Dag, mevrouw Timmermans.’

Brutale meid… getver, suiker, dat leg ik opzij… laat ik het maar snel opdrinken, ze zal zo wel weer terugkomen om me in de tuin te parkeren, dan zit ik weer naast dat stelletje zeurpieten.
Tsjonge, wat is die thee heet, dat had ze weleens kunnen zeggen… en dat verkeer, dat rijdt maar rond in zo’n duur ding alsof het niks kost. Vroeger kon je nog geen fiets betalen. Zal het schoolvakantie zijn? Ik heb dat lieve kind niet langs zien komen… of toch wel?

12:37 uur

‘Dag, mevrouw Timmermans. Hier is uw middageten, zal ik het voor u in stukjes snijden?’
‘Waarom? Mankeer ik iets aan mijn handen? Met die handen heb ik twee kinderen grootgebracht. Alleen! Het was oorlog en we hadden… ‘
‘Dag, mevrouw Timmermans.’

Zal er iets op de televisie zijn? Het zal wel weer een hoop herrie zijn. Geen wonder dat kinderen tegenwoordig zo druk doen. Vroeger had je Nederland 1 en Nederland 2. Toen Nederland 3 kwam wist ik waarachtig niet wat ik moest kiezen… wat heb je nou aan buikspieren of wonderpannen? Weer niks op dat rot ding.

‘Wat is er, mevrouw Timmermans? Waarom heeft u gebeld?’
‘Breng mij maar naar de tuin. Maar zet me niet naast dat mens van Bruinsma. Zet me maar in de schaduw.’
‘Goed hoor. Maar dat is fijn, naast meneer Van Breda is nog plek.’
‘Nee, nee, ik wil eigenlijk graag terug.’
‘Dag, mevrouw Timmermans.’

‘Hallo, schoonheid.’
Ik ben er niet. Ik hoor hem niet. Als hij zijn handen niet thuislaat gaat hij wat beleven.
‘Was ik je vroeger maar tegengekomen, hè?’
‘Ouwe gek!’
‘En nog zo lekker pittig, hè?’
Rot kerels. Zelfs als ze tot niks meer in staat zijn willen ze maar één ding. Allemaal hetzelfde. Nee, dat is niet waar… Johan niet, dat was een gentleman. Wat moest ik altijd blozen als hij mij Knuffie noemde. Ach… was je nog maar bij me.

17:42 uur

Ik ben benieuwd wat ze vanavond weer vergeten zullen zijn. Als we tenminste nog wat krijgen.

‘Alstublieft, mevrouw Timmermans, Bloemkool met een papje en straks ook nog een heerlijk schaaltje custardpudding.’
‘Nou, nou, Joop Braakhekke is er niks bij.’
‘Hahaha, ik zal het de kok zeggen, dag mevrouw Timmermans.’

Zeg maar tegen hem dat hij een draai om zijn oren kan krijgen. Koken doe je niet met je handen, koken doe je met gevoel… bah, smerig bestek, ik pak maar weer mijn eigen mes en vork… het is snel donker vandaag, weer een dag voorbij.

‘Ja? Wat is er mevrouw Timmermans?’
‘Mag ik van u zout en peper?’
‘Kom, kom, u weet wat de dokter heeft gezegd.’
‘Ja, maar die heeft hier nog nooit gegeten.’
‘Dag, mevrouw Timmermans.’

Een leven lang heb ik moeten knokken en dan wordt je aan het eind in de hoek gezet door die snotneus. Gelukkig, de jus geeft er nog een beetje smaak aan… ach, de maître heeft zelfs aan het kersje op de pudding gedacht, nou, nou.

‘Dag, mevrouw Timmermans.’
Wat krijgen we nou weer? Mag ik misschien even eten?
‘Wie bent u? Ik kan u niet zien in dat felle licht.’
‘Ga je met me mee?’
‘Mee? Hou toch eens op met dat gedoe, meneer Van Breda, ik zit te eten.’
‘Kom, geef mij je hand maar.’
‘Ga weg! Of ik roep om hulp!’
‘Maar… wil je mij niet opnieuw je hand geven… Knuffie?’

–/–

Vlak voor kerstmis, 16 december 2017, overleed mijn moeder op de respectabele leeftijd van 94 jaar. Dit verhaal draag ik met warme gevoelens en veel lol aan haar op. Ze zal er om kunnen lachen.

Kort verhaal bejaard moeder oma overlijden tehuis